Dag 6 - 1 mei 2014

Precies op het afgesproken tijdstip, want discipline moet zijn, fietsen we we bij de herberg in Speyer. Deze zgn. herbergen gaan voor ons gevoel steeds meer lijken op hotels. Het was super..... behalve de wel honderd schreeuwende en joelende kinderen.
Daaraan kon je alleen merken dat het een jeugdherberg was!
Afgesproken was dat iedereen in zijn ochtend gebed zou bidden voor een zonnige dag! Maar volgens mij had niemand op z'n knietjes voor het bed gezeten want buiten zag het er troosteloos uit. Weliswaar geen regen dus gingen we fietsen op hoop van zegen!
Als het zo donkergrijs is dan ziet het landschap er ook minder mooi uit. Zoals ze vroeger dom keken naar de kont van het paard zo keken wij dom naar het achterwiel van de voorfietser en naar z'n kuiten. Als je geluk had fietste Hermien of Minie voor je want als je spreekt over de mooiste kuiten dan winnen zij uiteraard!
Regelmatig zette Wim met luide stem een smartlap in waarbij velen het geblèr volgden. En zo fietsten we door de vele kleine vrijwel uitgestorven plaatsjes. Dat het 1 mei was merkten we later op de dag want tegen de middag zagen we de inwoners allemaal naar een hoge berg of heuvel lopen waar een grote tent stond met veel muziek en drank. Het blijkt dat men daar op een bepaald moment dan vuurwerk gaat afsteken. Ondertussen waren wij al regelmatig gestopt om de regenkleding aan of weer uit te trekken, want je wilt dat plastic wel uit als het niet regent, want je zweet er wel in!
Na 45 km had iedereen wel trek in koffie maar......een voetbalkantines waar je geen gebak kunt krijgen was niet goed genoeg. Ik vind dit echt een appeltaartfietsploeg. Het lastige is dat op 1 mei vrijwel alle café's gesloten zijn. Maar uiteindelijk vonden we een Italiaans restaurant waar een hele mooie meid de koffie presenteerde in chique design kopjes. Bij een Italiaan hoort Tiramisu, dus iedereen bestelde zo'n heerlijk ding bij het heerlijke ding. Uiteindelijk werd het een (te) lange pauze maar ondanks het feit dat ze gescheiden leefde, bleef niemand achter - iedereen stapte toch weer op de fiets. Op naar Portzheim want dat was het einddoel van de dag omdat daar weer zo'n herberg was (80 km.)
Maar we hadden buiten de waard gerekend want a. het begon te gieten en b. in Portzheim aangekomen was de herberg gesloten. Jos, Hendrik zochten op internet en belden zich rot. Ton schoot allerlei mensen aan terwijl de anderen onder een afdakje want iedereen kreeg het stervens koud. Uiteindelijk werden we geholpen door een voorbijganger die relatie had met een hotel en zei dat hij een voordelige prijs kon regelen plus....en dat was voor ons ijsklompjes nog veel belangrijker, het hotel was om de hoek! Een struise dame nodigde ons uit om de fietsen snel in een berghok te plaatsen en gauw onder de douche te kruipen.
Iedereen volgde die wijze raad. Daarna ging ieder z'n vuile goed wassen en tegen 19.30 uur toog het hele gezelschap lopend naar de binnenstad waar we bij de Italiaan aten. Uiteindelijk stond de dag in het teken van Italië, denkend aan de mooie meid maar vooral aan het doel van onze trip. De moppen vlogen over en weer over de tafel, er werd gezongen en veel verhalen verteld. Al die regen en de koude was al weer vergeten toen we lekker onder ons dekbed kropen.